roooooooooo...zwód

podsłuchaj ziemię słychać jak domy wrastają
w ciasnych uliczkach dzieciństwa więcej słońca
niż w rozległych placach teatralnych małżeństw 
      nie nie odrywaj pobiegnij aleją w parku
 trzeszczą ławki na chwałę pośladkom noc
spija minione przez słomkę zacałowanych ust  
 w szumie srebrzystego blichtru nabrzmiały
wagabunda szurnął nogą o północ lecz biegnij
   za tym czerwonożółtym liściem klonu
                          niżej
                          niżej
                          niżej   
 aż podzielona na nierówne połowy  
       w norce załka rozstajna glista